سینما که هنر تقریباً نوپایی در مقایسه با بقیه هنرها هستش در طول تاریخ کوتاه خود موضوعات بسیار جذاب و زیبایی رو به تصویر کشیده. این محمل هنری بسیار بیشتر از دیگر محملای دنیای سرگرمی و آثار هنری زندگی ما رو تحت تاثیر قرار داده و خیلی سریع جای ثابت خود رو در خونهامون پیدا کرده. ما خیلی سریع با شخصیتایی که در فیلما می بینیم رابطه برقرار کرده و با اونا می خندیم و گریه می کنیم انگار که اونا هم واقعی بوده و در دنیای همدیگه قرار داریم. در کنار شخصیتای محبوب و مثبت فیلما هم شخصیتای منفی وجود دارن.
این شخصیتا که باید بد باشن، بیشتر مانند شخصیتای مثبت با اشتیاق تموم دنبال شده و حتی به اندازه قهرمانان داستان دوست داشته می شن و حتی بعضی وقتا بیشتر. دلیل علاقه تماشاگران به شخصیتای منفی فیلما فرق داره؛ از هوش عجیب گرفته تا علاقه به واقعیت خشونت و حس شوخ طبعی. این وسط یه چیز در میان تموم انا مشترکه و اون این که شدیداً دوست داشتنی هستن. در قسمت دوم این مطلب می خوایم شما رو با تعدادی دیگه دوست داشتنی ترین و محبوب ترین شخصیتای منفی تاریخ سینما آشنا کنیم که چیزی از کم از قهرمانان محبوب ندارن. قسمت اول این مطلب رو می تونین در لینک با جذاب ترین و محبوب ترین شخصیتای منفی تاریخ سینما آشنا شید [قسمت اول] بخونین.
۵- جک تورنس در درخشش
بعد از این که فیلم «بری لیندون» (Barry Lyndon) ساخته استنلی کوبریک در سال ۱۹۷۵ با فروش کل تنها ۹٫۵ میلیون دلار شکست سختی در باکس آفیس خورد و خیلی از منتقدان اونو به تمسخر گرفتن، کوبریک تصمیم به ساخت فیلم جدیدی گرفت؛ فیلمی که به گفته خودش هم از دید تجاری مقرون به صرفه بوده و هم از دید هنری قابل قبول باشه. با این هدف، ایشون کتابای ترسناک بسیاری رو واسه پیدا کردن داستانی مناسب واسه بازسازی سینمایی خواند و در آخر «درخشش» (The Shining) نوشته استفن کینگ رو انتخاب کرد.
بر خلاف این که ایشون قبل از شروع فیلم برداریا، مذاکرات و جلسات مشاوره ای با کینگ داشت، اما ً نه فقط سناریو نوشته شده به وسیله کینگ رو رد کرد بلکه بسیاری ادعا می کنن حتی زحمت خوندن اونو هم به خود نداد.
اینجوری کوبریک نوشتن فیلمنامه رو رأساً به کمک دیان جانسون رو دوش گرفت. در طول مرحله انتخاب بازیگران، جک نیکلسون، شلی دووال و دنی لوید واسه نقشای اصلی انتخاب شدن. تکمیل این فیلم ۵ سال زمان برد که تنها یه سال اون به فیلمبرداری مربوط بود اما این همه زحمت در آخر به ثمر نشست و فیلم فقط در آمریکای شمالی بیشتر از ۴۵ میلیون دلار فروش بدست آورد. منتقدان هم دوباره، دستکم در اول، نقدهای منفی در مورد فیلم نوشتند اما یه مدت بعد همه به تشویق و تعریف از شاهکار کوبریک پرداختن. درست مانند بسیاری دیگه از کارای کوبریک، «درخشش» هم به یه فیلم کالت سنتی تبدیل شد.
شخصیت اصلی داستان، جک تورانس (جک نیکلسون)، هم به یکی از مشهورترین شخصیتای منفی تاریخ سینما تبدیل شد و از اونجایی که شخصیت جک و این فیلم وارد فرهنگ بیشتر شدن، همیشه از این فیلم یاد می شه.
با همه استانداردهای عادی، تورانس یه شخصیت منفیه اما تبدیل شدن اون از یه مرد خونواده مهربون به یه روانی که قصد کشتن همسر و بچه خود با یه تبر رو داره باعث می شه که تماشاگر هم واسه اون و هم خونواده اش دلسوزی کنه.
اون مطمئنا مردی دیوونه و شروره اما این موضوع تقصیر خود اون نیس.
گوشه نشینی، وحشت یا هتل نفرین شده و تاثیر شیطانی اون روی شخصیت جک باعث شده که ایشون به دیوانگی کشیده شه که از نظر بیننده می تونه هر مرد دیگری رو به وضعیتی مشابه بکشونه.
۴- دارث ویدر در جنگ ستارگان
فیلمنامه جورج لوکاس در سال ۱۹۷۲ به وسیله شرکت یونیورسال استودیوز رد شد و این موضوع ناامیدی ایشون رو به دنبال داشت. شرکت فاکس قرن بیستم از این موضوع بهترین بهره رو برده و فیلمنامه رو در ازای ۵۰٫۰۰۰ دلار ۱۰۰٫۰۰۰ دلار دیگه واسه کارگردانی و جفت و جور کنندگی اون از لوکاس خرید و بعد از مذاکرات این ارقام بیشتر هم شد.
اینجوری بود که «جنگ ستارگان» (Star Wars) به دنیا اومد. این فرانچایز و شخصیتای منفی و مثبت اون طرفداران زیادی در طول این چند سال دست و پا کردن که خیلی از اونا از عجیب ترین شخصیتای تاریخ سینما هستن.
از شخصیتای محبوب این فرانچایز میشه به لوک اسکای واکر، چوباکا و آر ۲ دی ۲ اشاره کرد اما هیچکدوم رو نمیشه با شخصیت منفی دارث ویدر مقایسه کرد که آخر یه شخصیت شروره. ایشون در کنار این معروفیت منفی، یکی از دوست داشتنی ترین شخصیتای منفی کهکشونه که سرگذشتی جذاب و تکون دهنده داره.
ایشون همراه مادرش به بردگی گرفته شده و بعد از مرگ مادرش خود رو مقصر مرگ اون می دونست چون مرگ اونو در خواب دیده بود. بعدا هم خواب می بینه که همسرش مرده س و این موضوع دوباره اونو آزار میده. شخصیت اصلی منفور حاکم بر کهکشون میگه که با پیوستن به نیروهای تاریکی، ویدر می تونه همسر خود رو از مرگ نجات دهد و اینجوری دارث ویدر در دام گرفتار می شه.
تلاشا واسه نجات ایشون بی نتیجه می مونه و بعد از یه درگیری با استاد سابقش، اوبی ون کنوبی، ویدر شدیدا زخمی می شه و با ظاهری متفاوت و پس از مرگ همسرش بازم در خدمت نیروهای تاریکی باقی می مونه. اینجوری ایشون به طور واقعی به شخصیتی شرور تبدیل می شه اما وقتی که به زندگی تراژیک اون نگاه کنین می بینین که تصمیماتش قابل درکه و حتی واسه اون دلسوزی می کنین. اینجوری به دلیل تلاشا و فداکاری هاش واسه نجات عزیزان خود، دارث ویدر به یکی از محبوب ترین شخصیتای منفی تاریخ سینما تبدیل شده.
۳- جوکر در شوالیه تاریکی
در سال ۲۰۰۳، استودیو برادران وارنر، یه کارگردان بااستعداد و خوش آتیه به نام کریستوفر نولان رو واسه نوشتن فیلمنامه «بتمن شروع می کنه» (Batman Begins) استخدام کرد.
بسیاری به این فیلم با دیده دودلی نگاه می کردن اما در آخر مشخص شد که نولان بهترین انتخاب بوده.
راجر ایبرت فقید به این فیلم ۴ ستاره داد و گفت که «بتمن شروع می کنه» فیلمیه که علاوه بر جذابیت و سرگرم کننده بودن، از دید زیباشناختی و داستانی بودن هم قابل احترامه. اینجوری با عواملی حرفای و بااستعداد، این فیلم به اونقدر موفقیتی رسید که دنباله ای دیگه واسه اون در نظر گرفته شد.
«شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) در جولای ۲۰۰۸ به روی پرده رفت و در کمال ناباوری از هر دید از قسمت قبلی بهتر و پرطرفدارتر بود. منتقدان در اتفاقی غیرمنتظره و بی سابقه از این فیلم ابرقهرمانی تعریف کردن و اونو عمیق و بالغ توصیف کردن. در میان شخصیتای زیاد این فیلم اما شخصیت جوکر به طور کاملً مشخص و جدا بود که با اون چه قبلاً در مورد این شخصیت دیده و شنیده بودیم متفاوت بود. اون به جز تو یه صحنه، در تموم فیلم صورتی آرایش شده داره.
راه و روش هیث لجر به این شخصیت با اون چیزی که در مورد نیکلسون هست و کمی کمیک و کارتونی بنظر می رسه فرق داره.
جوکر لجر بسیار واقعی و با دیدگاهی پوچ گرایانه نسبت به دنیاست. رفتارای اون در کمال خونسردی انجام می شن اما پیچیده و حساب شده.
اعمال اون نه فقط وحشتناک هستن بلکه شدیدا آدم رو به فکر فرو می برن. اون تنها کیسه بوکس بتمن نیس، بلکه یه مغز متفکر و یه باورمند به آشوب و ویرانیه. اون هیولایی که در درونش هست رو مخفی نمی کنه بلکه اونو قبول می کنه و در آغوش میگیره. شاید روی کاغذ اینجور شخصیتی زیادتر از اندازه خشن و منفور باشه اما روی پرده یه شخصیت منفی دوست داشتنیه که شاید محبوب ترین شخصیت منفی تاریخ سینما باشه.
۲- هانیبال لکتر در سکوت برها
توماس هریس نویسنده ایه که تنها ۵ رمان نوشته و همه کتابش به فیلم تبدیل شدن. بعد از ساخته شدن فیلم «شکارچی آدم» (Manhunter) در سال ۱۹۸۶ به وسیله مایکل مون از روی رمان «اژدهای سرخ» هریس و شکست تجاری اون، اوریون پیکچرز عزمشو جزم کرد فیلمی براساس رمان هنوز چاپ نشده اون روزای هریس، «سکوت برها» (The Silence of the Lambs) بسازه. در اول قرار بود جین هکمن کارگردانی و نقش اول فیلم رو رو دوش داشته باشه اما در اول راه بود که هکمن از این پروژه انصراف کرد و جاناتان دمی جانشین اون شد.
هنوز کسی واسه نقش هانیبال لکتر انتخاب نشده بود اما از حضور شون کانری، رابرت دنیرو و دانیل دی لوییس واسه این نقش صحبت می شد.
بعد از مدت طولانی در آخر دمی به این نتیجه رسید که آنتونی هاپکینز بهترین انتخابه و بعد از اضافه شدن جودی فاستر در نقش کلاریس استارلینگ، فیلمبرداری در ۱۹۸۹ شروع شد.
برخلاف انتظارها، «سکوت برها» ۵ جایزه بزرگ و برتر اسکار رو از اونِ خود کرد و فیلم با بودجه ناچیز ۱۹ میلیون دلار به فروش خیره کننده ۳۰۰ میلیون دلاری رسید. در حالی که این فیلم هاپکینز و فاستر رو به معروفیت رساند، شخصیت هانیبال لکتر رو هم در تاریخ سینما جاودانه کرد.
هر چند شخصیت دکتر لکتر در فیلم «شکارچی آدم» هم به تصویر کشیده شده بود و برایان کاکس نقش اونو رو دوش داشت اما توجهات به نسخه هاپکینز معطوف شد.
هانیبال لکترِ هاپکینز یه شخصیت قوی و به یاد موندنی بود هر چند مدت زمان بسیار کوتاهی در فیلم حضور داشت. شخصیت اون بسیار باهوش بوده و خوب نوشته شده بود. بر خلاف این که ایشون یه قاتل سریالی آدمخوار به حساب می رفت اما در مواردی به حل معمای قتلای داستان کمک می کرد و کلا شخصیتی بسیار جذاب داشت و از همه مهم تر این که ایشون بسیار منطقی و با درایت بود. قربانیان اون بیشترً افراد بی ادبی بودن که مستحق مرگ بوده و همین موضوع باعث می شد که تماشاگر اعمال خوفناک اونو درک کنه.
۱- تایلر داردن در باشگاه مشت زنی
رمان «باشگاه مشت زنی» (Fight Club)، اولین نوشته چاک پالانیوک در سال ۱۹۹۶ منتشر شده و مورد استقبال منتقدان و کتاب خوانان قرار گرفت، هر چند بسیاری تفکرات پوچ گرایانه ای که در همه بخشای کتاب موج می زد رو به باد انتقاد گرفتن. یه سال بعد بود که شرکت فاکس قرن بیستم ساخته شدن فیلمی براساس این رمان رو اعلام کرد و دیوید فینچر که شدیدا تحت تاثیر رمان نامبرده قرار گرفته بود کارگردانی اونو رو دوش گرفت و در آخر برد پیت و ادوارد نورتون به ترتیب نقشای تایلر و راوی داستان رو گرفتن.
در اول نقدهای متفاوتی در مورد فیلم نوشته شد و در باکس آفیس هم کارکرد زیادی نداشت؛ طوری که کمتر کسی فکر می کرد «باشگاه مشت زنی» به یه فیلم کالت تبدیل شه.
اما فیلمای زیادی در سالای آینده تحت تاثیر این عنوان قرار گرفته و هنوزم بهترین کار فینچر حساب می شه هر چند ایشون در طول این چند سال فیلمای مهیج بسیاری ساخته. هر چند پیت و نورتون بازیای درخشانی در فیلم انجام دادن اما شخصیت منفی تایلر داردن در فیلم واسه همیشه در میان شخصیتای منفی تاریخ سینما موندگار شد.
داردن کنترل شخصیت اصلی داستان (راوی) رو در دست میگیره و همیشه زندگی اونو بدتر و بدتر و ویرون تر از قبل می کنه.
اون با مقداری مواد منفجره چندین ساختمون رو نابود می کنه و پروژه میهم رو شکل میده که مسئول مرگ مردان جوون و نابودی خیرخواهی و اخلاق عمومیه. اما اون یه روی دیگه هم داره که به طور کاملً فرق داره.
اون نماد واقعی شخصیت جذاب و بامزه اون دورانه. از نوجوانان آشوب طلب گرفته تا پدران میانسال شکست خورده همه می خواستن جای اون باشن. داردن قبل اینکه دیوونه شده و دست به کارای دیوونه وار بزنه، حرفای معقولی می زد، با مصرف گرایی مخالفت می کرد، به فکرا بقیه اهمیتی نمی داد و راوی داستان رو تشویق می کرد که به روشی که دوست داشت زندگی کنه.
اینجوری داردن هر چند شخصیت منفی داستان بود اما بیشتر به قهرمانان البته از نوع عجیب اون می مونه. خرابکاریای خوفناکی که ایشون در انتهای فیلم مرتکب می شه و پیچشی که در داستان اتفاق می افته مطمئنا دیدگاه خیلی از تماشاگران به اونو عوض کرد اما تایلر هنوزم همون شخصیت بامزه و جذاب موند هر چند اخلاق نداشت. اینجوری شخصیت تایلر داردن در این مطلب به عنوان جذاب ترین شخصیت در میان محبوب ترین شخصیتای منفی تاریخ سینما انتخاب شد.
۱۰ فیلم حماسی بی اشکال و دیدنی سینمای آلمان که قبل از مرگ باید دید
ترسناک ترین فیلمای خارج از ژانر وحشت تاریخ سینما رو بشناسین
۸ سکانس دردناک فیلم‌های سینمایی که بسیاری جرأت تماشای اون‌ها رو ندارن
با ۱۰ مورد از شوکه کننده ترین خیانتا در تاریخ سینما آشنا شید
